Nieuws
2 minuten leestijd
ingezonden reactie

Een lastig oud mens

Plaats een reactie
Het contrast is groot als ik de deur, met alleen een knop, ontsluit, en naar binnen glip. De wakkere morgenlucht wordt direct verjaagd door de massieve, zurige geur van een gesloten afdeling. Drie mannelijke verpleegkundigen staan lachend om hun eerste grapje een sigaret te roken. Gelukkig zijn de taken ook hier hiërarchisch verdeeld: ik neem de nachtrapportage door in de zusterpost, terwijl zij heldhaftig alle billen wassen. Myrtle
beeld: Thinkstock
beeld: Thinkstock

Mevrouw B heeft de hele nacht doodsbang aan de bedstang gehangen omdat Jezus haar kwam halen. Gelukkig is ze er nog steeds, al ligt ze nu in de gang zachtjes te kreunen. Mevrouw E stond weer met gepakte koffers klaar voor een vakantie naar Italië. Haar hoofd is door vergevorderde dementie gevuld met watten, maar vreemd genoeg blijft het concept vakantie daarin overleven. Als ik opkijk, zie ik haar langslopen, opgewekt babbelend met een verpleegkundige.
 
Na het ochtendoverleg mag ik een nieuwe patiënte zien. Temidden van een peloton van zussen, schoonzussen en één broer zit een klein gebogen vrouwtje, als een kraai, met haar uitgedroogde lichaam gestoken in een te groot geworden zwart gewaad. Haar ogen kijken streng boven haar tandeloze mond en als ze mijn groet beantwoordt, versta ik haar door de combinatie binnensmonds gemompel en sterk Veluws accent nauwelijks. Gelukkig springt de familie bij, opgelucht hun verhaal kwijt te kunnen. Door als een scheidsrechter telkens een ander familielid het woord te geven, wordt het verhaal me langzaam duidelijk.

Hun zuster, woonachtig in een verzorgingshuis, is vannacht kwijt geweest. En wel zo kwijt dat er politie, brandweer en speurhonden waren ingezet. Uiteindelijk werd ze gevonden: gewoon op de afdeling, op het toilet van een medebewoner. Bevend naast de pot had ze verklaard dat ze bleef zitten, omdat ‘men haar kwam halen en naar de gevangenis zou brengen’.
Nu zit ze hier en ontpopt zich als een achterdochtige bejaarde, die ervan overtuigd is vergiftigd te worden en daarom niets eet. Briefjes met telefoonnummers die ik moet bellen als ze dood is, moffelt ze in mijn hand.

Waarom is ze eigenlijk niet eerder doorverwezen? Ik besluit haar voormalige verzorgingshuis te bellen. Na een enorme telefoonpiramide spreek ik de hoofdzuster van de afdeling. Ze bleek net nieuw, en kende haar niet. De vorige hoofdzuster wel, maar die was zojuist met pensioen. Klaarblijkelijk na haar laatste ‘target’ te hebben gehaald: het weg krijgen van mevrouw ‘Kraai’. Tot nu toe beschouwd als een lastig oud mens, en nu pas op haar plek.

Myrtle                                     

Meer publicaties in Ingezonden

ingezonden reactie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.