Waar de schoen wringt

Ik loop door de centrale hal van het ziekenhuis en een medecoassistent loopt me tegemoet. Van boven naar beneden valt mijn oog op een goed passende doktersjas, nette witte broek, maar dan… van die afgetrapte witte sneakers waar nog net geen alcoholdampen van afkomen.

Het herinnert me aan de door mijzelf bedachte schoenetiquette voor coassistenten (en artsen). Naar mijn mening zijn er als coassistent twee opties: all-in or nothing. All-in is vooral van toepassing binnen de snijdende specialismen: witte jas, witte broek en klompen. De nothing heeft meer betrekking op de beschouwende specialismen: witte jas, eigen broek en eigen schoenen. Kortom: geen klompen onder een ‘eigen’ broek en geen ‘eigen’ schoenen onder een witte broek. Daarbij hoeven ‘eigen’ schoenen echt geen gespschoenen te zijn, maar een nette vlotte sneaker is wel op zijn plek. Dat je als co ook doordeweeks eens een feestje meepakt hoort er zeker bij, maar je patiënten willen de volgende dag niet door de geur van je schoenen kunnen bepalen welke drankjes jij gisteren hebt genuttigd.