Geneeskunde studeren: zes jaar plus wachttijd

Het is augustus 2013: een  groep van 189 vers afgestudeerde bachelorstudenten, waar ook ik bij hoor, staat in spanning te wachten. Ondanks dat het midden in de zomer is, is de vakantiesfeer ver te zoeken. Iedereen praat druk  over wat zo meteen plaatsvindt: de loting voor de coschappen. Deze dag is bepalend voor hoe het aankomende jaar eruitziet. Als de deuren van de collegezaal opengaan, krijgt iedereen een papier met de lotnummers. Ik zoek snel mijn naam. ‘Nummer 28!’ roep ik opgelucht. ‘En jij?’ vraag ik aan een vriendin die naast me zit. ‘O nee ...’,  zucht ze. ’Ik heb nummer 184.’

Column van Sanne Wubbels, voorzitter KNMG Studentenplatform.

Dokter worden is niet makkelijk en duurt lang. Dat realiseerde ik mij maar al te goed toen ik aan geneeskunde begon. Zes jaar studeren, daarna vaak nog promoveren of werkervaring opdoen en dan de specialisatie: een marathon, zo zou je het kunnen noemen. Daarnaast kunnen studenten vaak niet in één keer met geneeskunde beginnen. Als de bachelor eenmaal is afgerond, krijgen de meesten ook nog eens te maken met een lange wachttijd voor de coschappen.

Goed bedoelde opmerkingen als ’Maar je bent nog zo jong!’  of ’Ga lekker op reis!’ klinken dan niet direct als muziek in de oren. Om de studievertraging te beperken, kun je de wetenschappelijke stage tijdens je wachttijd doen. Dit is voor velen echter ook niet ideaal. Onderzoek doen binnen een bepaald vakgebied is een manier om jezelf te profileren, maar de beroepskeuze is voor velen zonder de praktijkervaring van de coschappen nog onzeker.

In 2010 schreef het KNMG Studentenplatform een artikel met als kop ‘Wachttijden rijzen de pan uit!’. In 2013 volgde opnieuw een inventarisatie op de faculteiten: de wachttijden voor de coschappen bleken alleen maar verder opgelopen te zijn. Veel geneeskundestudenten moeten maanden – tot zelfs meer dan een jaar – wachten voor ze aan de coschappen kunnen beginnen. Het KNMG Studentenplatform deed een oproep tot actie: dit kan zo niet langer!

Het aantal plekken voor coassistenten verhogen, en studenten met wachttijd in de tussentijd goed voorlichten over mogelijkheden om de studievertraging te beperken: dat is wat er moet gebeuren, het liefst dit jaar nog. Daarnaast moeten de faculteiten, met de losgelaten numerus fixus, zeker niet besluiten om meer geneeskundestudenten op te leiden. Daarvoor zouden immers nog meer plekken voor coassistenten gecreëerd moeten worden, wat nu al moeilijk blijkt te zijn. De wachttijd zou dan nog verder oplopen. Op verschillende faculteiten wordt nu gekeken naar het verhogen van het aantal studenten per cogroep. Het is echter de vraag of dit ten goede komt aan de kwaliteit van het onderwijs. Het KNMG Studentenplatform staat voor een structurele oplossing voor het probleem wachttijd, met behoud van de kwaliteit van het onderwijs.

Ik kwam er goed vanaf met ‘slechts’ vijf maanden wachttijd. Mijn vriendin had minder geluk: een heel jaar wachten, dat is niet niks. Drie maanden na de loting heb ik haar opgebeld.  ’Zullen we ruilen van cogroep? Ik ga een bestuursjaar doen bij het KNMG Studentenplatform!’

Een paar maanden niet studeren kan heel waardevol zijn … maar dan wel uit vrije wil.

Lees ook:

• Wachttijd coschap onacceptabel lang
• Meer columns
• Meer over het KNMG Studentenplatform