Moegestreden
6 reacties
Een 62-jarige man werd op dag 1 door de huisarts verwezen naar de afdeling Spoedeisende Hulp van ziekenhuis A in verband met malaise, gewichtsverlies en een verhoogd CRP.
Bij onderzoek zag men een matig zieke man in verslechterde conditie. Omdat hij een rode, pijnlijke rechterelleboog had, was er aanleiding voor opname, maar vanwege ‘vol huis’ werd hij onder de diagnose cellulitis voor opname en diagnostiek doorgestuurd naar ziekenhuis B.
Aldaar stelde men een tromboflebitis vast. De man kreeg DOAC en pijnstilling. De dag erna volgde ontslag, met een advies voor verdere follow-up in ziekenhuis A.
Thuis verslechterde zijn toestand echter en de huisarts stuurde hem enkele dagen later opnieuw in. Omdat de afdeling SEH van ziekenhuis A gesloten was wegens drukte, moest hij nu naar ziekenhuis C. Daar stelde men eentromboflebitis bij de linkerelleboog vast, en werd de pijnstilling opgehoogd. In verband met beddengebrek in ziekenhuis C werd hij met advies voor follow-up naar huis gestuurd. Omdat zijn toestand verder verslechterde en hij ook progressieve buikklachten had kon hij uiteindelijk op dag 19 terecht op de afdeling SEH van ziekenhuis A. Inmiddels was hij ernstig ziek, met tromboflebitis van beide ellebogen.Omdat nu de diagnosetromboflebitis migransduidelijk was, volgde een CT-abdomen. De scan liet een groot proces in de alvleesklier zien, met ascites en levermetastasen. Ondanks de aanhoudende beddendruk lukte het om hem op te nemen voor palliatieve behandeling. Zowel patiënt als familie was uitgeput en moegestreden na bijna drie weken migreren tussen huis, huisarts, en drie overvolle ziekenhuizen en afdelingen SEH.
neuroloog niet praktiserend, Oostburg
Kennelijk doet ook niemand meer een lichamelijk onderzoek. Ascites en een zwelling in de buik zouden dan toch eerder opgevallen moeten zijn???
Wil Hoefnagels
A. ten Have
Huisarts
Het zou goed zijn om de ervaringen van de familie van deze man hier te delen; dit is namelijk nog een zeer milde weergave van hun ervaringen in deze horror-weken. Hetgeen wat ontbreekt in deze casus is compassie met de patiënt.
Niet geld, niet opna...me capaciteit, maar compassie met de patiënt en dan doen wat nodig is. Durven we daar nog voor te kiezen?
Dank voor het delen overigens, collega, erg dapper.
A.J. Colon
Klinisch Neurofysioloog, Budel-Dorplein
Au!
Gepensioneerd Chirurg, Zoetermeer
Misschien kunnen we nog iets wegbezuinigen, om onze winst te optimaliseren?!
Bijvoorbeeld de verloskunde van het Lange Land Ziekenhuis in Zoetermeer. Het levert niet genoeg op, dus kan het ook wel weg, toch???
Smits, Huisarts
Enige hoopvolle dat ik hier uit haal, is dat dit geschreven is door een internist. Die vindt dit blijkbaar (gelukkig) net zo vermoeiend als de huisarts.
Ik vind het vooral vreemd dat de huisarts hier de hele tijd tussen moet zitten. De indicatie is a...l gesteld en nu wordt de seh ook nog steeds extra belast
[Reactie gewijzigd door op 23-03-2024 13:08]
J.M.C. van Wijngaarden
Huisarts, Hilversum
Niemand wil dit, maar we worden er met zijn allen wel toe gedwongen. Aan alle collega's: dank voor jullie inzet, ook al voelt het soms als vechten tegen de bierkaai.