Nobelprijs voor Geneeskunde
16 reactiesNog nooit waren mijn hart en stem zo niet op één lijn als in de afgelopen maand. Ik heb me niet publiekelijk uitgesproken over de verschrikkingen in Gaza. Waarom? Ontbreekt het me aan woorden? Stop ik mijn emoties weg tijdens mijn drukke diensten? Besef ik dat mijn woorden niet het verschil gaan maken: geen levens gaan redden. Of ben ik als arts bang om patiënten en collega’s te kwetsen die aanstoot nemen aan mijn woorden en deze woorden een politieke lading toeschrijven?
Mijn stilte begon vooral mezelf te kwellen: mijn eigen herinneringen aan de oorlog in Libanon die wij ontvlucht zijn. Mijn stilte kwetst het meisje in mij dat nog levendige herinneringen heeft aan haar gegijzelde vader en aan de toestand waarin hij uiteindelijk thuiskwam. Ik kwets het trauma van mijn moeder wier vader vermoord is. Wier pasgeboren zoon in een ziekenhuis overleed, van wie ze geen afscheid kon nemen door de bombardementen vanuit Israël.
Het is voor mij niet moeilijk om me te verplaatsen naar dat leed. Ik besef als geen ander wat het betekent als men zich aan de andere kant van de wereld wel uitspreekt over jouw leed, als het leed wordt erkend. Als men zich erover uitspreekt dat jouw leven, en dat van jouw geliefden, ertoe doet in deze wereld. Ongeacht je huidskleur, religie of afkomst.
Ik kwets mijn broers, zussen, vrienden, collega’s en mede-Nederlanders wier gelukzoekende ouders de oorlog zijn ontvlucht uit Libanon, Irak, Afghanistan, Syrie, Bosnië en talloze andere landen.
Ik kwets de kracht van mijn ouders en alle ouders die in dit land hun trauma’s overwonnen om van hun kinderen hardwerkende Nederlandse burgers te maken die bijdragen aan onze maatschappij. Wij, Nederlandse burgers, zien onze herinneringen en ergste nachtmerries naar de oppervlak terugkomen en herbeleefd worden door de Gazanen. Ik kan als arts niet mijn steentje bijdragen om het leed van Gazaanse patiënten en slachtoffers te verzachten. Maar ik kan wel mijn stem verheffen en mij hardop afvragen: wanneer wordt elk verlies gelijkwaardig erkend? Wanneer zal er even zwaar getild worden aan de ellende en trauma’s van verschillende bevolkingsgroepen? Wanneer wordt ook het leven van mijn neven, nichten en de Gazanen net zoveel waard als dat van mijn vrienden?
Mijn stilte kwetst collega’s die als kind met hun ouders de oorlog ontvluchtten en als roeping hadden arts te worden. Een intrinsieke roeping die vaak door trauma en verlies is gevoed. Om levens te redden en de balans te herstellen van de talloze levens die door hun ouders niet gered konden worden. Om menselijk leed te verzachten. Het goede te doen en het kwade te bestrijden. Wij Nederlandse artsen met uit gebombardeerde grond gerukte wortels, hebben in dit mooie land nieuwe wortels geschoten en konden tot bloei komen. Niet om in stilte toe te kijken naar menselijk leed en onrecht. Collega’s in ziekenhuizen in Gaza blijven tot de laatste druppel brandstof en bloed strijden voor hun patiënten. Met gevaar voor eigen leven. Artsen in hart en nieren. Wier lichaam snel kan, en waarschijnlijk zal, vergaan. Maar wier ziel en moreel kompas mij als mens en arts altijd zullen bijblijven. Wat mij betreft een nominatie voor de Nobelprijs voor Geneeskunde waardig.
Want het is niet enkel en alleen innovatie die ons vooruithelpt en prijzen verdient, maar het zijn juist ook de offers die gemaakt worden om, onder de zwaarste omstandigheden, vast te houden aan de nobele kernwaarden van het artsenbestaan.
Chahinda Ghossein, aios cardiologie in het Maastricht UMC+ en Erasmus MC
H.S.A. Oldenburg
Chirurg, Amsterdam
Mooi geschreven Chahinda. Dankjewel. Belangrijk dat we ons uitspreken en steun betuigen aan alle slachtoffers, van beide zijden, in deze verschrikkelijke oorlog.
gepensioneerd gynaecoloog, overveen
Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe iemand dit oprechte verhaal van jou, Chahinda, een walgelijk artikel kan noemen. Ook de opmerking over de knmg en politieke correctheid vind ik niet te volgen.
B.S. Sondervan
arts voor pijnbestrijding , AMSTELVEEN
walgelijk artikel
het knmg heeft duidelijk in zijn jaren niet geleerd hoe je politiek correct als arts dient te zijn.
in de tweede wereld oorlog was het knmg gekleurd en helaas nu duidelijk weer!
D.F.R. Boswijk
Huisarts, Stegeren
Ik kan je pijn proeven collega Sondervan, ik leef met je mee, maar dit gebeurt nu: 18000 onschuldige burgerdoden, 2 miljoen wanhopige ontheemde mensen.. Natuurlijk mag of moet je daar mededogen mee hebben. Daar is volgens mij niks walgelijks aan. Ook... niet na de directe aanleiding : de afschuwelijke en nietsontziende terroristische aanslag van 7 oktober met alle moorden, verminkingen en verkrachtigingen, die hebben plaatsgevonden. Laat het in vredesnaam stoppen. Laten we niet polariseren, het is zo al erg genoeg.
I.N.M. Maas
Gepensioneerd arts , Oisterwijk
Dank je wel Chahinda. Goed onder woorden gebracht hoe moeilijk het ook is.
V.M. Kampschöer
gepensioneerd huisarts, Almere
Dank voor jouw oprechte en terechte reactie.
M. Mihciokur
Cardioloog, Purmerend
Heel mooi verwoord waarvoor dank.
Dit speelt niet alleen in de medische wereld, ik ben lid van een internationaal actieve serviceclub. Als reactie op de vraag wat wij zouden kunnen betekenen kreeg ik als reactie slechts een oppervlakkige statement. ...Wij zijn bezig om dit verder aan de kaak te stellen. Jouw bijdrage is in deze zeer welkom. Hopelijk dat andere collega’s actief/betrokken in service clubs dit ook willen oppakken. Nogmaals mijn waardering en dank.
M.D. Hamidzai
bedrijfsarts , Hilversum
goed gesproken!
C. Breman
Arts Seksuele Gezondheid , Leiden
Bedankt Chahinda, bedankt. Ik ben ook zoekende, waarom spreek ik mij niet harder uit. Als ex artsen zonder grenzen arts zie ik mijn ex collega's tot het uiterste gaan in Gaza, verder dan het uiterste. Ik lees hun schrijnende verhalen. Heel af en toe ...deel ik een bericht. Maar ik herken de drempel, die ik niet helemaal kan duiden. Ja ik ben ambtenaar geworden in Nederland en heb geleerd mij wat minder uit te spreken. Maar wat mij betreft is het uitspreken over oorlogsmisdaden en ziekenhuizen die gebombardeerd worden ook binnen ambtelijke regeltjes mogelijk. Dus waarom doe ik het niet? Ik ga mijzelf eens goed in de spiegel toespreken...
A.J. Colon
Neuroloog
Helemaal correct. Het is dan ook hoog tijd dat wij onze steun luider betuigen aan de Israeli's die het niet eens zijn met de politiek van Netanyahu EN aan de Palestijnen die zich uit durven te spreken tegen Hamas. Maar of de gegijzelden aan beide kan...ten bij een eventuele terugkeer een coalitie van goedwillenden kunnen formeren of verder gepolariseerd zijn???
E. Wannee
Forensisch arts
Twee miljoen ernstig getraumatiseerde mensen, waarvan verreweg de meesten onschuldig en minderjarig, die de dood in de ogen zien, dicht opeen gepakt in een rampgebied. Ook nog eens ontheemd en zonder enig perspectief. Hoe kan dat ooit nog goed komen?... Het is onvoorstelbaar in welke situatie de gezondheidswerkers zich daar nu bevinden, en los van hun persoonlijke leed geven ze ook nog alles voor deze lotgenoten. Dit kan nooit meer goed komen, en daar zou zelfs een Nobelprijs helaas niets aan kunnen veranderen.
E.S. Beket
Jeugdarts KNMG, Almere
Ik ben zelf twee keer in Gaza geweest voor onderzoek naar huilbaby's in de UNRWA klinieken. De twijfel die je beschrijft over het wel of niet uitspreken over de verschrikkingen in Gaza herken ik maar al te goed. Fijn dat jij het nu toch doet, dankjew...el.
D. Westerman
Internist, Maastricht
Mooi geschreven Chahinda, hopelijk volgen velen je voorbeeld en gaan we ons allemaal uitspreken over dit grenzeloze, bizarre en onvoorstelbare leed.
A. Abed
Huisarts, Amersfoort
Hartverscheurnde verhalen, alsof men dit niet erg vindt???of het strafbaar is om het over te hebben.
Als een dier op weg naar mijn werk aangereden wordt, kan ik er minuten over hebben met mijn collegae, en iedereen zou van schrikken, maar loopt ie...dereen weg als je het hebt over onschuldige kinderen en collegae die in onmenselijke situatie patiënten willen helpen in Gaza. Alsof de onschuldige kinderen van Gaza die afgeslacht worden geen bestaansrecht hebben . Bizarre wereld
B.W.S. van Melle
Huisarts, Rotterdam
Goed gezegd! Allemaal zouden we ons uit moeten spreken. Fundamentele grondrechten zijn voor iedereen. Vanuit dat perspectief zou nagedacht en gestuurd moeten worden. Dat vertrouwen heb ik niet bij onze eenzijdige politieke steun. Simpele oplossingen... zijn er niet maar eenzijdige steun in zo’n complex en langdurig conflict; not in my name. Ongelofelijk respect voor de artsen in Gaza over nobele kernwaarden gesproken!
Klinge
Arts, Zutphen
Uit het hart gegrepen. Fijn dat je nu spreekt.